Pamana

akoy anak ni solaiman
labin limang taong gulang
isinilang ako na di lumaki
sa piling ng aking mga magulang
Isa ang aking ama sa mga unang unang nasawi sa labanan
Higit na masakit ang maging ulila
ngunit sa kanilang paglisan akoy di luluha
lumaban sila para sa amin, para sa atin.
para mayroong manahin na relihiyon,
gobyerno at tahimik na pamumuhay.
na hindi sakop ng kung sino mang dayuhan.
malaya, yung totoong malaya.
At sa pagiging mulat ko sa mga pangyayari
hindi rin ako mananahimik lang
lalabanan ko ang hari, hari nung kung saan man.
ipaglalaban ko ang pamana ni ama.
para may mabuting pamana din
ako sa aking mga magiging anak.

bring me back what is mine
take me back to wer i shuld be.
idont belong here
i dont belong to wer u want me to be

Ako naman si abdul, lumalaban kami
pero sa hindi marahas na paraan,
sa kalye, sa sulat at salita.
ito ang kaya naming paraan.
upang mabigyang karangalan
ang mga nagbuwis na ng buhay.
nagbuwis ng buhay para sa amin para sa atin.
lalo na ang nasa itaas.
pero madalas ang tanung sa amin
kung kaya ba natin. para sa akin
hindi un ang importante, my reponsibilidad
kasi ako sakanya na dapat kung pangatawanan.
kaya tintawagan namin ang lahat ng ating mga kapatid.
magkaisa para sa iisang layunin.